I ponownie biologia

Kanarek ma silne, krótkie podudzia, bardzo ruchome stawy skokowe i 4 palce na nodze. Największy z nich jest skierowany do tyłu. Takie ustawienie palców umożliwia ptakowi mocne trzymanie się gałęzi. Ponieważ w tej pozycji ścięgna palców zachodzą na siebie, kanarek, zanim wyprostuje palec, musi to połączenie ścięgien ,,rozwiązać" za pomocą mięśni. Dopóki tego nie zrobi, palce są zaciśnięte na gałęzi. Dzięki temu nie grozi mu spadnięcie z drzewa np. podczas snu.
Kanarki poruszają się po podłożu w specyficzny sposób - uginają nogi w stawach skokowych, a następnie podskakują na obu kończynach jednocześnie. Podobnie jakinne ptaki, kanarki mają zmysł wibracji, który umożliwia im odczuć najmniejszy ruch miejsca, na którym siedzą, np. gałęzi. Ponieważ doskonale odróżniają ruch spowodowany wiatrem od wywołanego przez potencjalnego wroga, zmysł wibracji odgrywa rolę ostrzegawczą.
Umiejętności lotu mogły ptaki wykształcić dzięki znakomicie rozwiniętemu zmysłowi równowagi. Mieści się on w uchu wewnętrznym i jest jednym z najsprawniejszych zmysłowych zwierząt. Pozwala kanarkowi nawet na huśtanie się na cieniutkiej gałązce z głową w dół bez zagrożenia utraty równowagi.
Równie ważny dla ptaków jest zmysł wzroku, są one bowiem tzw. wzrokowcami. Większość informacji ze świata zewnętrznego dociera do nich za pomocą oczu. Z tego też powodu są tak kolorowo upierzone. Potrafią odróżnić wiele barwnych szczegółów, których my - ludzie -nie jesteśmy w stanie dostrzec. Dzięki bocznemu usytuowaniu oczu ptaki mają bardzo szerokie pole widzenia. Widzą t szybciej od ludzi. Podczas gdy my w ciągu l sekundy rejestrujemy ok. 16 obrazów, one - ponad 100.
Słuch ptaków nie jest rewelacyjny w porównaniu ze słuchem wielu inny zwierząt. Słyszą dźwięki o częstotliwości od 100 do 13 000 Hz, podczas gdy pies - do 40 000 Hz, a np. świnka morska - do 35 000 Hz. Potrafią jednak rozróżniać rozmaite tony i zapamiętywać to co dla naszego ucha może brzmieć jak ta sama melodia, kanarka nie zwiedzie. Tylko kilka dni mu potrzeba, by gruntownie poznać głos sąsiada swojego rewiru. Gdy w okolicy pojawi się obcy kanarek, zostaje je natychmiast rozpoznany po głosie i przez obu sąsiadów solidarnie zwalczany.
Zmysł więc jest u ptaków słabo rozwinięty. Nie mają też specyficznego osobniczego zapachu, bo i tak by nie mogły się po nim rozpoznać.O wyborze bardziej lub mniej smakowitego kąska decyduje zmysł dotyku. Gdy "na oko" pokarm jest zjadliwy, kanarek dotyka go dziobem i upewnia się, czy warto go skonsumować.Słynny śpiew kanarka, choć nie zawsze równie piękny u każdego osobnika, odgrywa bardzo istotną rolę w procesach rozmnażania. Organ głosu jest położony w miejscu, zwanym krtanią dolną, gdzie tchawica rozwidla się na oskrzela. Ptaki nie mają strun głosowych, lecz w krtani membranę, która, drgając przy wydechu, powoduje powstawanie dźwięków.
Pod względem mżliwości anatomicznych samice kanarka są podobnie przystosowane do śpiewu jak samce. Śpiewają jednak bardzo rzadko z tego powodu znacznie chętniej są kupowane samce.
(zaczerpnieto z http://www.kanarki.pl)