Pochodzenie, historia hodowli...

poniedziałek, września 20, 2004

Kanarki Kolorowe

Różnobarwność dla oczu.
Przodek wszystkich kanarków, czyli kanarek dziki, ma barwę żółtozieloną z czarnymi kreskami i brązowoczarnymi skrzydłami. W miarę upływu czasu dzięki różnym mutacjom, czyli nagle występującym zmianom cech dziedzicznych oraz w wyniku określonych zabiegów hodowlanych, udało się wyhodować najróżnorodniejsze odmiany barwne tych ptaków. Obecnie znamy już ponad sto odmian barwnych kanarków. Ta rasa na świecie, a także w Polsce należy do najbardziej popularnych wśród hodowanych, czy trzymanych w domach kanarków. Generalnie kanarki kolorowe dzielimy na następujące grupy:
lipochromowe pigmentowane
lipochromowe niepigmentowane
lipochromowe pigmentowane z melaniną klasyczną
lipochromowe pigmentowane z melaniną nieklasyczną
lipochromowe niepigmentowane z melaniną klasyczną
lipochromowe niepigmentowane z melaniną nieklasyczną


Czasami spotykany też jest nieco inny podział kanarków kolorowych na:
lipochromowe – pióra skrzydeł i ogona nie są ciemne, jak u dzikich krewniaków lecz kremowe, a nawet białe. Znanych dotąd jest 15 odmian.

melaninowe - /czarne/ skrzydła i ogon są brązowoczarne, podobnie jak nogi, palce, pazury oraz dziób. Znanych jest 21 odmian.

agatowe – deseń upierzenia przypomina kamień szlachetny – agat, dzięki któremu zawdzięczają swoją nazwę. Nogi, palce, pazury i końce dzioba są szare. Znanych jest dotąd 18 odmian.

brunatne – czarny barwnik dzikich kanarków, na drodze mutacji, przekształcił się w barwnik brązowy. Mają one ciemnobrązowe skrzydła oraz koniec ogona, a nogi, palce, pazury i dziób są brązowe. Znane są 21 odmiany. Podstawowa barwa może być srebrna lub złota.

izabelowate – podobne do brunatnych, ale jaśniejsze, przechodzące w odcień beżu. Nogi, palce, pazury oraz dziób są ciemnoczerwone. Znanych jest 18 odmian.

Kanarki Śpiewające

Rozkosz dla uszu.
Istnieje bardzo wiele wariantów śpiewu kanarków ograniczonych często tylko do miejsca występowania danej rasy. Kanarki śpiewające odznaczają się dużą indywidualną zmiennością głosu, zdolnością do naśladowania zasłyszanych dźwięków, a ich śpiew jest delikatny i przyjemny dla ucha. Generalnie kanarki śpiewające dzielimy na:
harceńskie
wodnotokowe, belgijski - malinois
hiszpańskie timbrados
barwne śpiewające, zwłaszcza śpiewak amerykański
śpiewające rosyjskie

Harceński – bez wątpienia jest najbardziej znanym i lubianym przedstawicielem kanarków śpiewających /patrz zdjęcie obok/. Bywa też nazywany szlachetnym lub diamentowym. W Tyrolu, skąd się wywodzi, pierwsi hodowcy tej odmiany, aby nauczyć kanarki pięknego śpiewu, wykorzystali słowiki, zastępując samcem prawdziwego rodzica, który odgrywał rolę nauczyciela śpiewu. Śpiew kanarka harceńskiego składa się z czterech głównych tur /zwrotek/ śpiewanych w odpowiedniej kolejności. Przez znawców tury te są określone jako: turkot wodny, dzwonek dęty, basy, flety.

Belgijski – do złudzenia przypomina kanarka harceńskiego, jest tylko nieznacznie od niego większy i nieco silniej zbudowany. Wyhodowano go we Flandrii. Jego repertuar zawiera aż 17 tur.

Timbrador – pochodzi z Hiszpanii . Wyhodowany jako krzyżówka kanarka harceńskiego z kanarkiem dzikim.

Amerykański – ten kanarek pod każdym względem jest wspaniały, bo świetnie śpiewa, jest pięknie ubarwiony i ma niezwykle kształtne ciało z miękkimi, delikatnymi piórami. Niestety, poza swą ojczyzną nie jest rozpowszechniony.

czwartek, września 16, 2004

Kanarek dziki

Wszystkie znane w hodowli rasy kanarków pochodzą od żyjącego do dziś na wolności kanarka dzikiego (Serinus canaria). Zamieszkuje on Wyspy Kanaryjskie. Jest mniejszy od kanarka domowego i nie tak barwny. Zielonożółte upierzenie z czarno-szarym rysunkiem znakomicie maskuje ptaka w krzewach, trawach i na drzewach, gdzie najchętniej przebywa. Gdy na Wyspach Kanaryjskich, znacznie wcześniej niż u nas, rozpoczyna się wiosna, samce kanarków wyznaczają swe rewiry. W tym celu, jak wszystkie ptaki śpiewające, posługują się głosem. Śpiew kanarka dzikiego nie ma tak wielu tonów i strofek jak śpiew kanarka domowego. lecz brzmi bardzo podobnie. Te małe, 12-13centymetrowe dzikie kanarki, wraz z naszymi słowikami, zaliczają się do najzdolniejszych śpiewaków na świecie.Kanaryjski kanarek występuje przede wszystkim na wyspach Teneryfie i Grań Canarii. Jest też spotykany na Ferro, Gomerze i Palmie. Pagórkowate, zakrzewione, porośnięte łąkami tereny tych wysp tworzą idealne dla niego środowisko. W miesiącach bogatych w ziarna kanarki zlatują licznymi stadami (tak jak nasze wróble czy dzwońce) na łąki, krzewy i plantacje owoców.Młode kanarki są bardziej towarzyskie i chętne do wędrówek niż starsze. Całymi dniami przeszukują miejsce za miejscem, wybierając najsmaczniejsze kąski. Całoroczne pożywienie tych ptaków składa się przede wszystkim z nasion różnych traw. Latem i jesienią jest wzbogacone owocami, a wiosną pączkami kwiatów, które są prawdziwym przysmakiem kanarków.Zimą - bardzo łagodną na Wyspach Kanaryjskich - stada kanarków dzielą się. Pary, które odchowały już młode, pozostają w pobliżu swych starych gniazd, by nie dopuścić do zajęcia ich przez konkurentów. Młode ptaki są wówczas po pierwszym pierzeniu i mają dorosłe ubarwienie. Również one rozglądają się za dogodnymi miejscami lęgowymi, które powinny spełniać określone warunki. Jednym z nich jest wystająca gałąź na wysokości 2-3 m nad ziemią, z której samiec będzie mógł śpiewem określać granicę rewiru danej pary. W pobliżu powinny też znajdować się zarośla, w których kanarki chętnie budują gniazda.Od lutego samce zaczynają ze sobą rywalizować. Jeżeli sam śpiew słyszany od rana do wieczora nie wystarczy do odstraszenia konkurentów, może dochodzić do walk wręcz "na dzioby". Samice w tym czasie spokojnie budują gniazda. Za materiał budowlany służą im trawy, mech, cienkie gałązki, pióra i suche liście. Samiec nie uczestniczy bezpośrednio w budowie gniazda. Jego rolą jest ochrona gniazda. Gdy cały lęg (3-5 jaj) zostanie złożony, samica rozpoczyna wysiadywanie. Samiec dokarmiają, by nie musiała zbyt często opuszczać gniazda. Po 13-14 dniach wykluwają się młode. Są karmione przede wszystkim przez matkę, ale i ojciec często jej w tym zajęciu pomaga. Młode, poza pożywieniem roślinnym, potrzebują również białka zwierzęcego. Dlatego ich jadłospis zostaje wzbogacony o mrówki, gąsienice, myszyce. Opuszczają gniazdo w wieku około 18 dni i przez około 10 dni są jeszcze karmione przez rodziców. Ponieważ w tym czasie samica przygotowuje się już do kolejnego lęgu, obowiązki opiekuńcze spadają na ojca. Uczy on swe potomstwo wyszukiwania pożywienia i latania.Gdy lato jest suche, kanarki mają dwa lęgi, gdy jest wilgotne trzy, odchowując wówczas w sezonie do 15 młodych.

Kanarek

Serinus canaria canaria

Ptak z rodziny łuszczaków, podgatunek kulczyka; dł. ok. 12 cm; upierzenie samca żółtozielone z czarnymi kreskami, samicy brunatnoszare; roślinożerny; zamieszkuje W. Kanaryskie, Maderę i Azory; 1478 sprowadzony przez Hiszpanów do Europy stał się protoplastą licznych ras hodowlanych, różniących się ubarwieniem i wielkością; K. HOLENDERSKIE, duże, o smukłej budowie ciała z wygiętym grzbietem, K. HARCEŃSKIE, wyróżniające się pięknym śpiewem.


I tu cos o syjamach - milosnikach kanarkow :)